آنقدر ما را حقارت در نظر افتادشان
چون نگاه پیل مستی که فتد بر چشم موری
مجلس رندان واعظ آنچنان ما را شمرد
که اندر آن از ترس شیران بر حذر گردیده گوری
گیرمت ما را حریف پشه آوردی حساب
این ندانستی که او را هست اندر نیش زوری
صحبت بیدار با بیدار گفتن بهتر است
تا که خواب آلوده را در سر نیفتد حال شوری
بر قلم لطف سخن پیچیده یارم نازنین
همتش نازم که اخمش بهتر از هر جشن و سوری